2.1 Mantelzorg door werknemers krijgt nog te weinig aandacht

1 op de 4 werknemers is mantelzorger. Dat vraagt flexibiliteit van de werkgever. De overheid spant zich als werkgever in voor een redelijk en begripvol beleid hierin. Bij bedrijven ligt het vaak moelijker.

2.2 Zelfsturing door teams bestendigt onvoldoende

Hoe kunnen teams (bijvoorbeeld in woonzorg), worden uitgedaagd om mee te denken en sturen (bijvoorbeeld over zorgroutes)? In aanvang is dat vaak mooi maar het lukt vaak niet om daarop te blijven doorzetten, het verzandt, of het schiet zijn doel voorbij. Betrekken en informeren is niet voldoende. Zelfsturing kan inzetbaarheid verbeteren maar hoe zet je zelfsturing in op een manier dat het blijvend is?

2.3 Langer doorwerken is voor bepaalde groepen problematisch

Wilden in het recente verleden medewerkers van halverwege de vijftig nog wel eens rustig aan gaan doen met het vooruitzicht op de VUT of vroegpensioen, dat is er nu niet meer bij. Het bevorderen van vitaliteit in zowel geestelijk als lichamelijk opzicht bij bepaalde groepen is hiermee een belangrijk issue geworden.

2.4 Competenties van werknemers worden onvoldoende benut

Werkgevers onderzoeken te weinig welke competenties werknemers hebben en welke competenties in de eigen organisatie aanwezig zijn. Ook werknemers zijn zich vaak onvoldoende bewust van wat ze kunnen en zouden kunnen. Een omvangrijke categorie werknemers functioneert maar 60-70%. Dit is een omvangrijke kostenpost voor werkgevers, die om het werk af te krijgen vaak ettelijke fte's teveel op de loonlijst. [Onderbouwing nodig]

6.1 Implementatie van de participatiewet voor mensen met een arbeidsbeperking

Werkgevers ondervinden problemen bij het vinden van en in dienst nemen van mensen met een arbeidsbeperking, hierdoor blijft de arbeidsparticipatie voor mensen met een arbeidsbeperking achter bij het quotum wat door de quotumwet –(arbeidsdeelname doelgroepenregister) vereist is. Indicatoren: Sociale innovatie is noodzakelijk voor het creëren van mogelijkheden te voldoen aan de quotumwet, de institutionele werkelijkheid beïnvloed de sociale innovaties negatief Uit: Schreurs, L. (2016, juli 1). Waardenverschuiving bij werk voor mensen met een arbeidsbeperking:een sociaal innovatief perspectief. Utrecht, Utrecht, Nederland. Als onderdeel van de ontwikkeling richting de Nederlandse Participatiesamenleving is de Participatiewet ingevoerd. Deze wet impliceert een waardenverschuiving, waarbij het denken over werk voor mensen met een arbeidsbeperking moet veranderen. In normatieve veranderingen – zoals de transformatie rond de Participatiewet – wordt van het (geïnstitutionaliseerde) meso- en macroniveau een andere rol verwacht dan van sociale innovaties op microniveau. In deze thesis is daarom onderzocht op welke manier de waardenverschuiving die op macroniveau met de Participatiewet is beoogd, terug is te zien bij zowel traditionele- als sociaal-innovatieve initiatieven die werk voor mensen met een arbeidsbeperking mogelijk maken. In de analyse is gebruik gemaakt van beleidsdocumenten en interviews binnen vier clusters van gemeenten, op basis van een bestaand theoretisch waardenmodel. De resultaten laten een verschuiving zien van waardendomeinen als universalisme en veiligheid naar meer individualistische waardendomeinen als kwaliteit en zelfsturing in werk voor mensen met een arbeidsbeperking. Daarnaast komt naar voren dat traditionele initiatieven als reactie op de Participatiewet samenwerken en efficiëntie benadrukken, terwijl sociaal-innovatieve initiatieven deze waarden als vanzelfsprekend zien of nauwelijks benoemen. Beide groepen initiatieven ervaren traditionele werkwijzen en -cultuur als belemmerend voor een vernieuwende, activerende en integrale benadering van de doelgroep, terwijl persoonlijk contact en commercialiteit mogelijkheden bieden bij de concrete uitwerking van deze waarden. De conclusies van deze studie zijn hiermee tweeledig. Enerzijds duiden de resultaten erop dat sociaal-innovatieve initiatieven ‘verder’ zijn in de uitwerking van de gevonden waardenverschuiving rond de Participatiewet. Daarmee kunnen zij een andere rol vervullen in de transformatie dan traditionele initiatieven. Anderzijds ervaren traditionele- en sociaal-innovatieve initiatieven dezelfde barrières van (institutionele) pad-afhankelijkheid in het aanjagen van vernieuwing. Dat pleit voor een conceptualisering van sociale innovatie waarin ook ruimte is voor het institutionele perspectief. http://dspace.library.uu.nl/bitstream/handle/1874/335362/Masterthesis%20-%20Leonie%20Schreurs.pdf?sequence=2

6.2 Brede samenwerking voor projecten met een inzetbaarheidscomponent komt moeilijk van de grond

Projecten met een inzetbaarheidscomponent vragen brede samenwerking tussen bedrijven, overheden, instellingen, particulieren en netwerken. Dat is nodig om kosten te delen en doelgroepen te bereiken. Organiseren van brede samenwerking stuit echter op tal van praktische problemen.