Inleiding in de theorie van taakdemocratie. Doelgroep: iedereen die zich afvraagt hoe de duurzaamheidstransitie versneld kan worden. Inleider: Peter Bootsma, voorzitter vereniging Noorden Duurzaam. Deelname is kosteloos. Aanmelden kan met een mail aan info@noordenduurzaam.nl.

Volgens de theorie van taakdemocratie (noordenduurzaam.nl/taakdemocratie) zijn er bij duurzame transities vijf cruciale maatschappelijke sectoren aan te wijzen: de wetenschap, de burgers, de overheid, de bedrijven en de non-profit. Elk van deze vijf beschikt over sectorspecifieke transitie-instrumenten: de wetenschap kan meten en agenderen; de burgers kunnen participeren en koopkracht inzetten; de overheid kan wetten stellen en gedrag stimuleren; de bedrijven kunnen duurzaam innoveren; de non-profit (onderwijs, zorg, sport, cultuur, levensbeschouwing) kan inspireren, equiperen en includeren.

Het bijzondere van deze vijfdeling is dat alle instrumenten uniek zijn: de sectoren beconcurreren elkaar er niet mee. De instrumenten zijn bovendien onmisbaar: bij duurzaamheidstransities hebben de vijf sectoren elkaar nodig. Door uniciteit en onmisbaarheid is er een sterke basis voor samenwerking en taakverdeling. Dan kunnen campagnes gesmeed worden waarin de instrumenten op elkaar worden afgestemd en vervolgens gecoördineerd en gesynchroniseerd worden ingezet. Bijvoorbeeld in een onderzoeksprogramma, een bewustwordingscampagne, een omschakelproject of bij het institutionaliseren van het nieuwe normaal.

De optelsom van de indeling in deze vijf sectoren levert bovendien een afspiegeling van de gehele samenleving op. Dat betekent dat het overleg tussen de sectoren een parlementair karakter kan hebben en geïmplementeerd kan worden als een aanvullende parlementaire kamer, een transitiekamer. Transitiekamers zijn denkbaar op de drie verdiepingen van het huis van Thorbecke en bovendien in dorpen en wijken. Het voordeel van parlementair organiseren is transparantie, bewerkstelligd door openbare vergaderingen en een openbaar archief. Van deze blootstelling aan de pers en de publieke opinie mag verwacht worden dat dit het najagen van sectoraal eigenbelang vermindert, de inzet voor algemeen belang versterkt en coöperatief leiderschap binnen de sectoren bevordert.